Τέταρτη μέρα που βρέχει συνεχόμενα. Ήθελα απλά να βγω από το σπίτι και να περπατήσω. Δεν θα ήθελα να δω κάποιον γνωστό, οπότε απλά πήγα στην άλλη πλευρά της πόλης. Περπατούσα αρκετή ώρα, χωρίς να το καταλάβω. Πρέπει να ήταν περίπου 3 το πρωί. Άρχισε να βρέχει πιο δυνατά, και αποφάσισα να μπω σε ένα μπαρ, που πρέπει να ήταν και το τελευταίο ακόμα ανοιχτό. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά για εκείνη την ώρα ήταν ικανοποιητικό. Στο βάθος μια παρέα, που έκανε αρκετή φασαρία, δεξιά ένα ζευγάρι που μάλλον θα έπρεπε να βρει κάποιο δωμάτιο, μπροστά μου δύο άντρες που απολάμβαναν το ποτό τους, και μια κοπέλα που κάτι έγραφε στο κινητό.
Κάθισα σε μια υπερυψωμένη καρέκλα στο μπαρ, και παρήγγειλα ένα ποτό. Ο μπαρμαν έδειξε να έχει όρεξη για κουβέντα, εγώ πάλι, όχι και τόσο. Οπότε και αυτός πήγε στην άκρη και συνέχισε να διαβάζει το βιβλίο του, κι εγώ συνέχισα να παρατηρώ τα άτομα γύρω μου και να φτιάχνω ιστορίες για το τι μπορεί να σκέφτονται και ποιοι είναι. Η μεγάλη παρέα έφυγε, και το μόνο που μπορούσες να ακούσεις ήταν η μουσική. Ξαφνικά μπήκε κάποιος, λίγο πιο μεγάλος από εμένα, και λογικά για τον ίδιο λόγο. Έκατσε σχετικά κοντά, και ξεκίνησε να μου μιλάει. Εκείνη την στιγμή πέρασαν από το μυαλό μου όλοι οι πιθανοί τρόποι που θα μπορούσε να καταλήξει μια συζήτηση με έναν άγνωστο σε ένα μπαρ. Ίσως κάποιο άλλο βράδυ να έμενα να δω το αποτέλεσμα.
Του χαμογέλασα, τελείωσα το ποτό μου, άναψα ένα τσιγάρο και έφυγα.
White Shadows 
Πολύ ατμοσφαιρκό το τραγούδι (από τα αγαπημένα μου). Το κείμενο με έκανε να δημιουργήσω εικόνες και να φανταστώ ότι είμαι εκεί! Μελαγχολικό….και αυτό είναι που μου άρεσε 🙂
Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε…
Είχες τις κλειστές σου, αλλά ήθελες και να βγεις.
Ήθελες μια κάποια ησυχία, αλλά πήγες σε μπαράκι.
Κάτι ήθελες εκείνο το βράδυ που ίσως δεν βρήκες, τουλάχιστον έκανες αυτό που σου αρέσει αρκετά, να παρατηρείς τους άλλους. Μέσα από αυτό αντλείς ζωή, ένα κομμάτι ζωής που κάποιες φορές (αν όχι όλες), σε εξιτάρει. Αν έκανα λάθος εκτίμηση των πραγμάτων, υπάρχουν και “γόμες”, απλές ή μη…
Κατά τα άλλα, άφησες εικόνες μιας νύχτας από τζαζ μουσική για να συνοδεύουν την επιστροφή σου στο σπίτι. Μικρό αλλά όμορφο το κείμενο.
Καλό σου βράδυ, όπου κι αν “περπατάς”!
Δεν έχω να πω κάτι άλλο, πέρα από το κλασσικό, γνωριζόμαστε από κάπου;;;!
Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα αυτή την ερώτηση και η απάντηση είναι, όχι!
Καλύτερα;
Για εσένα ή για εμένα;
Για εμένα σίγουρα, για εσένα δεν ξέρω;
Είναι φανερή μία αρνητική διάθεση, και φταίω εγώ που δεν διευκρίνισα τα πράγματα από την αρχή.
Εδώ και καιρό, έψαχνα ένα τρόπο να σου πω ευχαριστώ (όπως κάνω με όλους) για το Followιng που είχες κάνει στο δικό μου το blog (τέλος Νοεμβρίου του 2013). Δεν είχα κάποιο email σου, αλλά και δεν ήθελα να γράψω σε κάποια ανάρτηση που είχες κάνει, ένα άσχετο και ξεκάρφωτο «ευχαριστώ». Βλέποντας πότε-πότε κάποιες αναρτήσεις σου, βρήκα αυτή και μου άρεσε.
Διαβάζοντάς το λοιπόν, υπήρχαν δύο περιπτώσεις, ή ήταν αληθινή ιστορία ή της φαντασίας. Σε κάθε μία από τις δύο περιπτώσεις, υπάρχουν και κάποια παρακλάδια, ή αφορούσε εσένα ή κάποιο γνωστό σου πρόσωπο ή απλά ένα φανταστικό. Τι απ’ όλα ισχύει, είναι κάτι που το γνωρίζεις εσύ.
Όπως προείπα, το κείμενο μου άρεσε, και η ατμοσφαιρικότητά του με έκανε να γράψω μια άλλη υποτίθεται οπτική γωνία της ιστορίας. Σαφώς αυθαιρετώντας, ταύτισα την ηρωίδα με εσένα για να την ζωντανέψω. Προσπάθησα να τη σκιαγραφήσω, πως μπορεί να αισθανόταν κλπ. Τίποτα περισσότερο. Στην περίπτωση λάθους εκτίμησης, μίλησα και για μια «γόμα»…
Όπως και να ’χει, συγνώμη αν έκανα κάτι και σε ενόχλησε, δεν είχα τέτοια πρόθεση. Διάθεση επικοινωνίας υπήρχε για να σου πω αργότερα ένα «ευχαριστώ». Όσο αφορά το «καλύτερα;» -για εσένα που δε γνωριζόμαστε-, όλα καλά, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο γιατί δεν σε ξέρω.
Να περνάς όμορφα!